پاییز

کاش چون پاییز بودم... کاش چون پاییز بودم...

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد

آفتاب دیدگانم سرد می شد

آسمان سینه ام پر درد می شد





ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد

اشکهایم همچو باران

دامنم را رنگ میزد

و، چه زیبا بود اگر پاییز بودم

وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم ...

دیشب چه شب عجیبی بود !   نمیدانم چرا  …  راستش چیزی از دیشب یادم نیست .   تنها به خاطر می‌آورم که من بودم و تو بودی و ماه بود.   ماه دیشب خیلی هیز بود ، همه‌اش از کنار کرکره‌ی اتاق سرک میکشید ببیند این تو چه   میگذرد .    یادم هست تا ماه بود تو هم بودی .   تو نزدیک بودی و ماه دور .    من به ماه نگاه میکردم و تو به من .    صبح ... بیدار که شدم دیگر تو نبودی .   صبح .. بیدار که شدم ماه هم رفته بود  .    تنها چیزی که از دیشب مانده بود کرکره‌ی اتاق بود که هنوز بود . شب شد خورشید رفت آفتابگردان عاشق به دنبال آفتاب آسمان را جست و جو می کرد ناگهان ستاره ای چشمک زد ! آفتابگردان سرش را به زیر افکند گلها خیانت نمی کنن