چشمانت
در چشمانت چیست که مرا به سوی خود میکشد؟
در گرمی دست هایت چیست که دستهایم آنها را می طلبد ؟
در آینه چشمهایم بنگر چه میبینی؟
آیا می بینی که تو را میبیند؟
صدای طپش قلبم را می شنوی که فریاد میزند((دوستت دارم)) دوست ندارم که بگویم
دوستت دارم دوست دارم که بدانی دوستت
دارم دوستت دارم
نگاهی که همیشه از آسمان دزدیده ام
و ستاره ای که هر شب با دستانم خاموش می کنم
باور رفتن ...
باور گذشتن ...
باور باز نیامدن ...
و ردپایی مانده بر امتداد چشمانی خسته
رویاهایی پر از التهاب
خوابهایی پر از تب
و چشمانی که خیال رفتن ندارند .....
کاش دنیا خانه مهر و محبت بود ... کاش می توانستیم بی خیال و فارغ دست بگشاییم و
همه را در آغوش بگیریم بی سختی ... کاشکی چشمهایمان خالی از ریا بود و
حرفهایمان حرف باد و یک روز و دو روز نبود... دیگر جای گله نیست ...
من بدین بیمایگی ... بدین افسردگی نگاهها عادت می کنم کم کم ...
و چه بد است عادتهای سنگی ...چه سبک شده است هستی پشت لبخندهای دروغینمان !
کاشکی وزن بیشتری به روی شانه حس می کردم ...
کاشکی از این دریاچه روزی بیرون شوم .. چشمه ای ... لب جویی ...
و نگاه مهربانی که تا آخرین روز زندگیم مهربان باقی بماند ...
نه بماند حتی خشمگین ولی بمان
صدای عشق
|
خدایا...
خدایا!!!.....
خودت میدونی چی ازت میخوام پس خواهش می کنم بهم بده،خیلی خسته ام...
دوستای خوب و مهربونم امیدوارم همه ی شما هم شانه ای استوار،محکم و لایق برای
گریستن داشته باشید و هم شانه هایتان،شانه هایی استوار،محکم و لایق برای دیگری
باشد.
رویاهای یک مرد :
گذشتن از این همه درخت برایم آسان نیست
تو در حاشیه ی مردابی مرده لانه کرده ای
و مست خواب نیلوفری
رودخانه در بند بند تن من چون پیچکی بالا می رود و در عمق چشم های من می ریزد .
گذشتن از این همه درخت آسان نیست
اما من یک روز می آیم و تو مردی را می بینی
با دسته ای نیلوفر در دست
دو رودخانه ی روشن در چشم.........
