تنهایی رو بیشتر از همیشه احساس می کنم .
خسته تر و دلتنگ تر از همیشه به دنبال پناهگاه امن و
مطمئن خود می گردم تا با رسیدن بهش کمی
آرامش بگیرم ولی مثل اینکه مهربونی که اون بالاست
به تنهایی محکومم کرده.....
مهربون عالم اگر تو اینطور میخوای باشه
من که حرفی ندارم همه ی دلتنگیها و بی کسی ها
برای من ولی ازت میخوام اونی که دوست ندارم
هیچ وقت غمشو ببینم بخنده و شاد باشه.
اونو تنهاش نذار و همیشه باهاش باش .
فقط ای کاش بهم می گفتی تا کی چشمهای
منتظرم باید به جاده ی زندگی باشه....؟؟؟
امسالم کوله بارشو بست و رفت ولی صداهای عشق از
دلمان هنوز شنیده می شود ...
محمد جان صد سال دیگه عاشق بمون ... راستی یادت باشه
که ما دیگه گیلاسی شدیم .
مطالبت خیلی جالب بود آدرستو در وبم می نویسم