بغض سی و چهارم===>تک ستاره قلبم

 توی ِ چشمات یه نگاهه ؛ تو نگاهت یه پناهه

 

                                         که واسه این دل عاشق ؛ دیدنیهای ِ گناهه

 

 تو سراشیبی جاده ؛ توی پیچ یه نگاهت

 

                                       جایی که سر به هوایی ؛ آخر ِ قصه راهه

 

 منه بی هواس ساده ؛ پرغرور بی مهابا

 

                                        خیره خیره می دویدم؛ توی ِ چشمی که سیاهه

 

 دیگه ویرون شدم اما ؛ تو سرابی که تو بودی

 

                                       توی ِ راهی که تو پیچش ؛ عکس نازه یه نگاهه

 

 حال مینویسم اینجا ؛ اسمتو تو پیچ کاغذ

 

                                      می کشم تو هر ترانه ؛ عکس چشمی که تو راهه

کمکم کن...

بیا دست قشنگ مهربانت را عصایی کن که برخیزم و شورانگیز وشاد آلود به دامان شقایقها بیاویزم بدزدم تیشه فرهاد عاشق را و بی پروا چنان رعدی بنای سنگی غم را فرو ریزم بسازم کلبه عشقی بسازم کلبه عشقی میان باغ فرداها   و حافظ وار بر بام فلک طرحی دگر از عشق اندازم و نقش دیگری ریزم بیا وا کن لبانم را به تکرار سرود عشق   که من آن مرغ غمگین شب آویزم     کاش قلبم درد پنهانی نداشت چهره ام هرگز پریشانی نداشت برگهای آخر تقویم عشق حرفی از یک روز بارانی نداشت کاش می شد راه سخت عشق را بی خطر پیمودو قربانی نداشت همه رفتند کسی دور و برم نیست چنین بی کس شدن در باورم نیست

دلتنگ دیدارت هستم...

دلتنگ دیدارت هستم اگر چه خودم از درون حصار تنهایی ام برایت مینویسم   از روزها و خاطرات خوشی سخن میگویم که تو انها را محو کر ده ای   از شروعی مینویسم که پایانی برای ان نیست   از ان همه دل بستگی ها دیوانگی ها ......   باور کن ای مهر بان من که تا ابد چشم به راه باز گشتت خواهم بود   من همان قایق شکسته بی بادبانم که ساحل را در پرتو نور فانوس محبت تو جستجو میکند   وبرای رسیدن به ساحل رهایی وبا تو بودن نه بیم ازامواج سرکش ونه ازطوفانهای سهمگین دارد